Manastir Svete Petke Iverice

Manastir Svete Petke Iverice se nalazi u Sićevačkoj klisuri, na međunarodnom putu Niš-Sofija i predstavlja još jedan dokaz o postojanju «kolonije monaha» na ovom području.

Istorija upućuje da su stari manastir osnovali monasi iz gruzijskog manastira Iviriona sa Svete Gore, otuda i dodato ime «Iverica». Pretpostavlja se da su krajem 14. veka usled najezde Turskog carstva mnogi monasi, iz tada okupiranih područja, našli utočište u ovoj prelepoj klisuri, gde su osnovali monašku koloniju kojoj pripada i Manastir Svete Petke Iverice.

Za podizanje sadašnje crkve Svete Petke , koja je nastala na temeljima prethodne sakralne građevine, vezane su brojne zanimljive priče. Naime, današnju crkvu Svete Petke podigli su 1898. godine inžinjerske jedinice srpske vojske. Vest o čudotvornom spasenju kralja Aleksandra I Obrenovića od davljenja u talasima mora kod Bijarica u Francuskoj zatekla je inžinjerske jedinice na probijanju pruge i puta kroz Sićevačku klisuru.

U znak zahvalnosti Svevišnjem za čudesno spasenje kralja, na ovom mestu, vojska je izgradila crkvu. Ukazom kralja Aleksandra I Obrenovića od 19. februara 1901. godine «za starešinu manastira vojnog Sv. Petke» postavljen je vojni sveštenik, a nekoliko godina kasnije manastir je dobio ime «Kraljevski srpski vojni manastir Sv. Petka Iverica» Ovo je posebno zanimljivo jer u istoriji srpske pravoslavne crkve nije poznat još jedan ovakav primer.