Lociranje po mahalama
Potreba Cincara da ostanu jedni sa drugima u kontaktu čak i kada nisu u istom gradu, nije ni nova ni specifična za Niš. Koreni te potrebe bili su, u prvo vreme, čisto religijsko – etnološkog karaktera.
Na ovaj način je cincarski živalj, zajedno sa prispelim Grčima, želeo da zadrži odstojanje prema Turcima, uvek pohlepnim na novac, a sa druge strane, da odvoje sebe od „prostog“ i „neukog“ srpskog naroda kojeg, činjenica je, nisu previše poštovali ali sa kojim su živeli u apsolutnom saglasju.
Na Vinterovom planu grada iz 1879. godine, uočavaju se dve male sa karakterističnim nazivima Ćibir – Cincar mala i Sagr – Cincar mala koja će u trgovačkom smislu kontrolisati srednji deo Pokrivene čaršije, najveći trgovački centar turskog Niša. Stojančević je vrlo precizno i ispravno primetio da je u „staroj niškoj čaršiji i hrišćanskim mahalama vladao onaj poznati staro – balkanski i cehovski poredak: mahale su najčešće bile raspoređene prema socijalno – ekonomskoj strukturi i po vrsti zanatskih zanimanja (kao što su npr. abaxijska, terzijska, pekarska mahala i sl.), ili po vrsti trgovine kojom su se bavile porodice koje su ih nastanjivale. Profesija se u starim čorbaxijskim niškim porodicama često nasleđivala sa kolena na koleno“ . Povezanost grčko – cincarskih čaršija sa srpskim dovešće, još za turske vladavine, do uzajamnog mešanja Srba, Cincara i Grka što će još više utvrditi odnose među ovim porodicama (Tako će, na primer, veliki broj niških trgovaca Srba nastaviti da sarađuje na poslovnom planu sa Nikolom Hristodulom naročito posle njegovog venčanja sa Zoricom Todorović, ćerkom Haxi – Äoke Todorovića).
Osipanje Cincara iz navedenih mahala započeće neposredno pred oslobođenje od Turaka 1878./9 godine kada bogatiji Cincari, kao Čohaxići, grade kuće bliže Nišavi i dvoru Knjaza Milana ne bi li, i na taj način, bili bliži oku vladara i pokazali svoje bogatstvo koje odista nije bilo ni malo, ni zanemarljivo. Jer, samo na prostoru od kneževog dvora, koji se nalazio iza današnjeg hotela „Park“ do česme knjeginje Natalije (to je nekih pet minuta hoda, prim. N.O.) nalazila su se čak 93 dućana u vlasništvu 12 lica i to: braća Adrovići imali su 25, Jovan Kostić 11, Mihailo Terzibašić 10, braća Adamušević i braća Jovanović po 7, Jakup Mustafić 6, Rista Bojaxić i Tasko Radojković po 5, Gavrilo Smiljanić-Jovanović, Äorđe Radojković i Spira Jović po 4 dućana itd.
Razglednica Niša iz 1902. Jasno je uočljiv veliki brooj dućana sa leve i desne strane fotografije
Dakle, do razbijanja mahalskog nastanjivanja je moralo doći, jer se trebalo prilagoditi naletima konkurencije koja je, svakom godinom sve više, bila oštrija. Sa ovakvom apsolutnom dezorijentacijom logično je bilo kasnije asimilovanje Cincara i njihovo posrbljavanje. Danas, međutim, još uvek na prostorima ovih dvaju mala žive Cincari naseljeni u drugom talasu, po oslobođenju Niša, potpuno izgubljenog etničkog identiteta.
Na Vinterovom planu Niša iz 1878. godine jasno je uočljiva podela grada na mahale