Rodio se u niškoj zanatlijskoj porodici, izučio obućarski i fotografski zanat i 1908. postao član „Abraševića“. Učestvovao je u Balkanskom ratu odakle se vratio ranjen.
U niškoj Vojnoj bolnici sreo svog prvog učitelja glume Kostu Delinija koji ga je, po ozdravljenju, primio u svoju pozorišnu trupu Povlašćeno pozorište „Joakim Vujić“, u kojoj je Duca prvi put nastupio 6. jula 1912. godine u predstavi „Kapetanovo dete“.
U toku Prvog svetskog rata sa srpskom vojskom prelazi preko Albanije, 1916. je na oporavku u Africi, gde naredne godine počinje da igra u Srpskom vojničkom pozorištu u Bizerti pa sve do početka proboja Solunskog fronta. U predstavama je igrao mahom ženske uloge (između ostalog i Koštanu). Nastupao je se Dušanom Radenkovićem, Dušanom Životićem i Aleksandrom Zlatkovićem, pod upravom drugog učitelja Dimitrija Ginića.
U Niš se vratio 7. avgusta 1919. godine kao nosilac Albanske spomenice i stupio u Povlašćeno putujuće pozorište „Trifković“ Sime Bunića čije je sedište bilo u Nišu. Istovremeno igrao je i u Narodnom pozorištu u Skoplju, gde je zaavršio kurs glume kod reditelja Aleksandra Vereščagina.
Od 1924-1925. je u Narodnom kazalištu u Splitu, 1926-1927. godine vodio je, kao upravnik, reditelj i glumac, poluprofesionalno pozorište u Štipu, 1927–1928. je kraće vreme u pozorištima u Bitolju i Leskovcu, 1928–1929. u dobro organizovanoj Maloj komediji Miloša Rajčevića – Čvrge , 1931–1933. u Narodnom pozorištu Moravske banovine u Nišu, 1934–1937. u Narodnom pozorištu Vrbaske banovine u Banjaluci, od avgusta 1937. godine je v.d. upravnika Pozorišta moravske banovine u Nišu, a kasnije Narodnog pozorišta u Nišu, gde je ostao i igrao kao glumac sve do 1952. godine, kada je penzionisan.
Posle penzionisanja i dalje je nastupao u manjim ulogama u ovom pozorištu sve do 1971. godine. Umro je u Nišu 1978. god u 86. godini.